Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

"Καλύτερη εποχή για να ξεκινήσει ένα παιδί ξένη γλώσσα είναι μεταξύ 2 και 3 χρονών..."

Καταλληλότερη ηλικία των 2 και 3 χρονών για να ξεκινήσει ένα παιδί μια δεύτερη ή τρίτη γλώσσα, προτείνει ο καθηγητής Βασίλειος Φθενάκης, ο οποίος κατάγεται από το Βραχάσι και θεωρείται ως ένας από τους πλέον ειδικούς παγκοσμίως σε θέματα προσχολικής παιδαγωγικής. Η δημοσίευση έγινε στην εφημερίδα Νέα Κρήτη στις 12/2/2011.

Η εισαγωγή των Αγγλικών στην α' δημοτικού αντιμετωπίζεται με επιφυλάξεις ακόμη και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Ποια είναι η γνώμη σας;


«Η καλύτερη εποχή για να αρχίσει ένα παιδί μια ξένη γλώσσα είναι μεταξύ 2 και 3 ετών, διότι στην ηλικία αυτή το παιδί δεν αντιλαμβάνεται την επίδραση του κοινωνικού στίγματος. Δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν κατέχει τη γλώσσα τόσο καλά όσο τα άλλα παιδιά. Αυτό αρχίζει στα 4 χρόνια. Γι' αυτό χρησιμοποιούμε την περίοδο ως τα τέσσερα χρόνια και εισάγουμε το παιδί στη γλώσσα. Όταν φτάσει στην ηλικία που αντιλαμβάνεται το κοινωνικό στίγμα είναι ήδη το παιδί στη γλώσσα μέσα.
Κάθε παιδί, ειδικά τα παιδιά που δεν έχουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες, είναι σε θέση να μάθουν 2 και 3 γλώσσες παράλληλα. Το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι, πρώτον, το διδακτικό μοντέλο να είναι σωστό και, δεύτερον, η κοινωνία να το στηρίζει. Τα περισσότερα παιδιά στον κόσμο αναπτύσσονται σε ένα διγλωσσικό και πολυγλωσσικό περιβάλλον, κι όμως δεν έχουν προβλήματα. Οι νευροεπιστήμες λένε ξεκάθαρα ότι κάθε παιδί μπορεί να μάθει παράλληλα 2 και 3 γλώσσες...».

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Ποιά ηλικία θεωρείται η πιο κατάλληλη για να ξεκινήσει το παιδί μου μια ξένη γλώσσα;

Δεν είναι ποτέ πολύ νωρίς να ξεκινήσει κανείς μια ξένη γλώσσα. Έχει επιστημονικά αποδειχθεί ότι τα παιδιά που μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα σε μικρή ηλικία ενεργοποιούν περισσότερα μέρη του εγκεφάλου τους σε σχέση με τα παιδιά που τη μαθαίνουν σε πιο μεγάλη ηλικία. Η έρευνα έχει δείξει ότι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να έχουν λιγότερες γνωστικές δυσκολίες, περισσότερη φαντασία και προσαρμοστικότητα στη σκέψη τους σε μαθήματα εκτός των αγγλικών, γιατί μπορεί να εφαρμόσουν παρόμοιους κανόνες σκέψης και αποδικωποίησης που αρχικά χρησιμοποίησαν για την εκμάθηση των αγγλικών σε αντίθεση με παιδιά που μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα αργότερα. Επίσης ένα από τα βασικά προνόμια που έχει κάποιος σε μικρή ηλικία είναι ότι μπορεί να μάθει την ξένη γλώσσα με διασκεδαστικό και βιωματικό τρόπο. Ο τρόπος αυτός μπορεί να είναι βασισμένος στις συναναστροφές του με τα συνομήλικα παιδιά. Στις μικρές ηλικίες η διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας πετυχαίνεται με συνεχές εναλλαγές κατάλληλων αναπτυξιακά δραστηριοτήτων.


Έχουν οι μικρές ηλικίες κάποιο πλενονέκτημα σε σχέση με τις πιο μεγάλες για την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας;

Κατά τη διάρκεια των πρώτων 3 χρόνων του παιδιού τα θεμέλια της σκέψης, της γνώσης, της όρασης, της συμπεριφοράς, και άλλων χαρακτηριστικών θεσπίζονται. Μέσα σε όλες αυτές τις κατακτήσεις, κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η περίοδος αυτή είναι ιδανική για την εκμάθηση μιας δεύτερης γλώσσας ως φυσική ικανότητα του εγκεφάλου. Το παιδί στα πρώτα χρόνια της ζωής του μπορεί να μάθει μια δεύτερη γλώσσα τόσο εύκολα όπως και την πρώτη του.

Τα μικρά παιδιά έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν προφέρουν μία ξένη λέξη και το βρίσκουν διασκεδαστικό να κάνουν διαφορετικούς ήχους με τη φωνή τους με αποτέλεσμα να τη μαθαίνουν πιο γρήγορα. Για τα μικρά παιδιά τα τυχόν λάθη που κάνουν είναι μέρος του πειραματισμού της γλώσσας. Σε αντίθεση, τα πιο μεγάλα παιδιά είναι πιο αγχωμένα με την προφορά των λέξεων και μπορεί να αντιμετωπίζουν τυχόν συανισθήματα ντροπής από συνομήλικα παιδιά.

Ένα άλλο πλεονέκτημα που έχουν τα παιδιά σε μικρότερη ηλικία είναι ότι μπορεί να μάθουν πιο εύκολα την προφορά των ιδιαίτερων φθόγγων αλλά και τον τονισμό της γλώσσας.

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Σεβασμός στη Διαφορετικότητα- Άραγε διδάσκεται;

Στην τάξη του Προνηπίου μου όλη αυτή τη χρονιά προσπαθούμε να ασχοληθούμε με τη διαφορετικότητα: για το πόσο ξεχωριστοί είμαστε εμείς οι ίδιοι. Συζητάμε για διαφορετικούς πολιτισμούς, και τις διαφορετικές ανάγκες που έχουν κάποιοι από εμάς (βλ. μαθησιακές δυσκολίες και ειδικές ανάγκες) , αλλά και σεβασμό στην προσωπικότητα του φίλου μας.

Σκοπός μας είναι να
  • βοηθήσουμε τα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, όποια και αν είναι αυτά, θετικά ή αρνητικά για τους ίδιους εαυτούς και τους φίλους τους, για άλλους πολιτισμούς, για τα ¨διαφορετικά¨παιδιά.
  • αποκτήσουν αυτό που ονομάζουμε ενσυναίσθηση: "Αν ήσουν στη θέση του, πως θα αισθανόσουν;"
  • να βοηθήσουμε τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι δεν χρειάζεται να μιλούν και να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.
Ο κάθε ένας από εμάς έχει ένα ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο έκφρασης και σκέψης που μας χαρακτηρίζει. Στόχος μας μέσα από την ενότητα αυτή είναι να πιστέψουν τα παιδιά στον ίδιο τους τον εαυτό. Να πιστέψουν στα συναισθήματά τους και να αισθάνονται καλά με αυτό που είναι και για αυτό που νιώθουν.
'Εχουμε αναρωτηθεί ποτέ γι'αυτό που λέμε καμιά φορά σε παιδιά ή μεγάλους: "Μην Αισθάνεσαι Έτσι";.... Είναι σαν να μην δεχόμαστε αυτό που νιώθουν.
Ό,τι αισθανόμαστε είναι δικό μας και αληθινό και είναι αυτό που είμαστε ή αυτό που μας κάνει να είμαστε...


Έτυχε να δω σε ένα blog συναδέλφου http://wwwe-nhpiagwgeio-natasa.blogspot.com και να διαβάσω το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας από τη μεριά του Λύκου. Σας το παραθέτουμε όπως ακριβώς είναι:


Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Πώς θα ήταν κάθε ιστορία, αν τη βλέπαμε και από την πλευρά του άλλου;

Και δεν εννοώ μόνο τα παραμύθια, αλλά γενικότερα τη ζωή.

Διαβάστε το επόμενο "διαφορετικό" παραμύθι:

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό.

Προσπαθούσα να το διατηρώ τακτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια
που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα
δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας
ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα
ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην
ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά, την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν,
πού πήγαινε, από πού ερχόταν κλπ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια
γιαγιά, που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε
ύποπτη μ' αυτά τα ρούχα. Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να
εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς
της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα, της εξήγησα το πρόβλημά μου
και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα
συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το
κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι, την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα
όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήλθε, με
τα κόκκινα μαγουλά της, και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με
είχαν προσβάλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα
ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλλίτερα.
Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λέει.
Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα
καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι, που έβαζε
ένα ευγενικό προσωπείο, αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά, έχω την
τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο, και της είπα ότι τα γουρλωτά μου
μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλλίτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια
με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το
κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω
την ψυχραιμία μου, αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα
μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλλίτερα.
Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα
κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελλοκόριτσο άρχισε να
τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την
ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς, αλλά αυτό φάνηκε να
χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και
ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και
κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω
μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως, αυτή η
γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα
κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. Όλοι άρχισαν να με
αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα,
όμως, εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την
ιστορία μου.

Με εκτίμηση

Ο λύκος



[Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός ξεκινούν από την ιδέα ότι δίκιο υπάρχει μόνο
στη μία πλευρά. Προσπαθώντας να συμβάλλουμε στην αναγνώριση της σύνθεσης
των απόψεων, σας χαρίζω σήμερα το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας από
την πλευρά του δυσφημισμένου λύκου.]