Σεβασμός στη Διαφορετικότητα- Άραγε διδάσκεται;

Στην τάξη του Προνηπίου μου όλη αυτή τη χρονιά προσπαθούμε να ασχοληθούμε με τη διαφορετικότητα: για το πόσο ξεχωριστοί είμαστε εμείς οι ίδιοι. Συζητάμε για διαφορετικούς πολιτισμούς, και τις διαφορετικές ανάγκες που έχουν κάποιοι από εμάς (βλ. μαθησιακές δυσκολίες και ειδικές ανάγκες) , αλλά και σεβασμό στην προσωπικότητα του φίλου μας.

Σκοπός μας είναι να

• βοηθήσουμε τα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, όποια και αν είναι αυτά, θετικά ή αρνητικά για τους ίδιους εαυτούς και τους φίλους τους, για άλλους πολιτισμούς, για τα ¨διαφορετικά¨παιδιά.
• αποκτήσουν αυτό που ονομάζουμε ενσυναίσθηση: "Αν ήσουν στη θέση του, πως θα αισθανόσουν;"
• να βοηθήσουμε τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι δεν χρειάζεται να μιλούν και να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.

Ο κάθε ένας από εμάς έχει ένα ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο έκφρασης και σκέψης που μας χαρακτηρίζει. Στόχος μας μέσα από την ενότητα αυτή είναι να πιστέψουν τα παιδιά στον ίδιο τους τον εαυτό. Να πιστέψουν στα συναισθήματά τους και να αισθάνονται καλά με αυτό που είναι και για αυτό που νιώθουν.
'Εχουμε αναρωτηθεί ποτέ γι'αυτό που λέμε καμιά φορά σε παιδιά ή μεγάλους: "Μην Αισθάνεσαι Έτσι";.... Είναι σαν να μην δεχόμαστε αυτό που νιώθουν.
Ό,τι αισθανόμαστε είναι δικό μας και αληθινό και είναι αυτό που είμαστε ή αυτό που μας κάνει να είμαστε...


Έτυχε να δω σε ένα blog συναδέλφου http://wwwe-nhpiagwgeio-natasa.blogspot.com και να διαβάσω το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας από τη μεριά του Λύκου. Σας το παραθέτουμε όπως ακριβώς είναι:

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Πώς θα ήταν κάθε ιστορία, αν τη βλέπαμε και από την πλευρά του άλλου;

Και δεν εννοώ μόνο τα παραμύθια, αλλά γενικότερα τη ζωή.

Διαβάστε το επόμενο "διαφορετικό" παραμύθι:

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό.

Προσπαθούσα να το διατηρώ τακτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια
που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα
δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας
ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα
ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην
ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά, την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν,
πού πήγαινε, από πού ερχόταν κλπ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια
γιαγιά, που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε
ύποπτη μ' αυτά τα ρούχα. Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να
εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς
της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα, της εξήγησα το πρόβλημά μου
και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα
συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το
κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι, την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα
όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήλθε, με
τα κόκκινα μαγουλά της, και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με
είχαν προσβάλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα
ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλλίτερα.
Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λέει.
Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα
καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι, που έβαζε
ένα ευγενικό προσωπείο, αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά, έχω την
τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο, και της είπα ότι τα γουρλωτά μου
μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλλίτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια
με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το
κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω
την ψυχραιμία μου, αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα
μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλλίτερα.
Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα
κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελλοκόριτσο άρχισε να
τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την
ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς, αλλά αυτό φάνηκε να
χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και
ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και
κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω
μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως, αυτή η
γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα
κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. Όλοι άρχισαν να με
αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα,
όμως, εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την
ιστορία μου.

Με εκτίμηση

Ο λύκος



[Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός ξεκινούν από την ιδέα ότι δίκιο υπάρχει μόνο
στη μία πλευρά. Προσπαθώντας να συμβάλλουμε στην αναγνώριση της σύνθεσης
των απόψεων, σας χαρίζω σήμερα το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας από
την πλευρά του δυσφημισμένου λύκου.]